Racja, dobrze dodać szczyptę szaleństwa do nudnego życia.

Tabliczka Ouija. Moja mama tego próbowała i mi opowiadała, (i to kilka dni temu, szłam do koleżanki) bo bała się, ze tego spróbuje. Zabroniła mi nawet o tym myśleć.


Usiadły w kołeczku, powiedziały jakiś wierszyk, potem zadały pytanie: Czy jest tu jakiś duch?
Coś odpowiedziało: Tak.
Wystraszyły się, ale nie przerwały. Zapytały się, czy jest kimś bliskim, osób tu obecnych. Niestety zapomniała, że jeden z ich przyjaciół, 16- latek o imieniu Jacek, zmarł dwa lata temu. Wtedy duch odpowiedział, że go znają, bo jest ich dobrym przyjacielem. Dziewczyny nie wiedziały o kogo chodzi. Po pewnym czasie, pełnym nerwowej ciszy, moja mama zapytała, czy ma na imię Jacek.


To był Jacek. Okno się otworzyło, a świeca spadła z parapetu. Słoma się zapaliła (co za idiota stawia świeczkę w stodole?), dziewczynki uciekły. Stodoła spłonęła. Moja mama i jej koleżanki oglądały jak pożar rozszerza się i wiatr przenosi go na domu babci.

Po tym wypadku mama boi się ognia. Ja niestety nie wdałam się w nią i eksperymentuję trzymając rękę nad płomieniem. Świeczki są w każdym kącie mojego pokoju.

I pomyśleć, że jeden głupi wybryk rujnuje całe życie...

Zaciekawiła mnie ta historia...
Osobiście mnie nigdy nie przytrafiło się nic, co miałoby jakiś związek z duchami. Ale może ktoś jeszcze podzieli się tutaj swoimi doświadczeniami?