I te skrzydełka nietopyrka. Pełna profeska.
Jak uczy Babcia Weatherwax takie bajerki są potrzebne ludziom do wierzenia, a nie wiedźmom do czarowania.
Że niby duch porusza tym drewienkiem? Fajną sztuczkę Ci pokażę! Stań przy ścianie, oprzyj się o nią ramieniem i staraj się podnieść rękę (co uniemożliwi ściana). Wytrzymaj tak z pół minuty a potem odejdź od ściany. Rękę uniesie Ci duch! Dodaj do tego całą mhroczną otoczkę i użyj na jakieś imprezie

Heh Trochę się uśmiałam. A sztuczkę z ramieniem znam. Za mało spektakularne na imprezę.

Ale nie do końca o to mi chodziło, oczywiście. Należę do ludzi, którzy lubią nakręcać siebie i innych(zwłaszcza innych) i ouija jest do tego celu idealna. Przyznam że nigdy nie korzystałam ani nawet nie miałam w ręku, ale wiem że wskaźnik jest na roleczkach i większość przekazów bierze się stąd, że jedna osoba leciutko popycha Nic tylko usadzić znajomych, pogasić światła i obserwować reakcje. No i jak to wygląda na ścianie...

Co do EVP - jakby ktoś się zdecydował, chętnie posłuchałabym relacji

Nie wierzę w duchy. Zwłaszcza w nawiedzanie przez bliskie osoby - skoro nas tak kochali, to na cholerę mają nas teraz dręczyć?

Inna sprawa, że moje poglądy na temat egzystencji po śmierci kłócą się z pomysłem, że dusza zmarłego może wchodzić w interakcję ze światem żywych. Po prostu.

A że mam swoje prymitywne małpie instynkty, które podnoszą mi adrenalinę gdy coś poruszy się w ciemności - na to już nic nie poradzę. Ludzie "ucywilizowali" je do wiary w duchy, ja staram się z powrotem nauczyć moją podświadomość, że to strach przed drapieżnikami. Oczywiście bezskutecznie.

Wiele klasycznych ikon horroru, np. ksenomorfy H.R. Gigera z serii filmów "Obcy", Piramidogłowy z gier z serii Silent Hill i inne przerażające potwory mają wspólne cechy. Blada skóra, ciemne, głęboko osadzone oczy, wydłużone twarze, ostre zęby itp. Te obrazy inspirowały horrory, nie bez powodu. Obrazy tych twarzy są wdrukowane w ludzki umysł.

Wiele rzeczy wywołuje u ludzi instynktowny strach. Strach jest naturalny, nie musi przeobrazić się od razu w wielkie przerażenie. Jest wiele strachów, pochodzą one z zamierzchłych, ciemnych czasów, kiedy błyskawica mogła spalić drzewo, na którym mieszkałeś, przetaczający się w oddali odgłos grzmotu mógł oznaczać uciekające w popłochu stado zwierząt, a w ciemności kryły się drapieżniki.
Pytanie, jaki musisz sobie zadać to:
Co takiego musiało się dziać wtedy, w tych zapomnianych epokach, przed początkiem historii, co sprawiło, że rodzaj ludzki odczuwa tak głęboki instynktowny strach przed bladymi istotami z głęboko osadzonymi oczami, ostrymi jak brzytwa zębami i wydłużonymi twarzami?
Uważaj.








Tak w odpowiedzi creepypasta na zrelaksowanie

Wiem. Nie jestem autorką, skopiowałam tylko i uznałam, że nie ma co poprawiać

Też jestem raczej racjonalistką i interesuję się "drugą stroną" bo jest to po prostu interesujące. Jak już gdzieś napisałam, uwielbiam się nakręcać.


Fajnie że napisałeś, może się kiedyś komuś przyda/uświadomi(o ksenomorfie mam raczej blade pojęcie, więc mnie właśnie uświadomiło), chociaż trochę psuje klimat

Jak byłam mała, oglądałam "Nie do wiary" na tvn (nawet głos tego faceta prowadzącego mnie przerażał ) i się strasznie później bałam, ale oglądałam dalej, bo ciekawiło mnie to. Teraz raczej nie ruszają mnie historie o latających łyżkach itp. W coś takiego nie wierzę, ale przyznaję, że bardzo interesują mnie opowieści o białych damach straszących w starych zamkach Sceptykiem w tej sprawie nie jestem. Wiara w coś nadprzyrodzonego, tajemniczego może jest naiwna, ale dodaje do życia szczyptę czegoś niezwykłego...